Nostalgía eða sjálfshjálparleið ?

Þá er Júróvisjón draumurinn úti þetta árið -eins og reglur gera ráð fyrir.

Eiríkur stóð sig vel, flutningurinn frábær, lagið fínasta rokkballaða og allt það.

Ég get samt ekki neitað því að allt tal um austantjaldsmafíu veldur mér hugarbrotum. Júróvisjón hefur alltaf verið rammpólitísk og jafnvel löngu áður en austurblokkin brotnaði upp. Það er náttúrulega bara af því að Eiríkur var með bezta lagið og flutninginn að hann hefur fengið fullt hús stiga hjá Norðmönnum ? (það er axiom!)

Gleymum því ekki að þjóðir Austur-Evrópu eru að endurheimta sig sem sjálfstæð ríki og ég er ekki frá því að þáttaka þeirra í Júróvisjón og innri samsvörun þeirra í milli geti verið og sé sjálfshjálparleið til að vera menn meðal manna. Júróvisjón snýst ekki svo mikið um tónlist.

Ef það er einlgur ásetningur okkar að ná upp úr 2. deild Júróvisjón þá verðum við að finna einhvern sykursætan flytjanda frá Austur-Evrópu til að flytja atriðið og halda á honum 3ja-5 mánaða kynningu í Austur-Evróðu fyrir keppnina. -Og kannski þurfum við ekki að leita langt yfir skammt. Og það hefði e.t.v. verið skynsamlegt að senda sígaunana í söngprufu áður en þeir voru sendir úr landi um daginn !??

En, svona til upprifjunar; Hvað fékk Noregur mörg stig frá Íslandi þegar Eríkur Hauksson keppti fyrir þá um árið? -Ég bara man það ekki. Var kannski ekki komin á símakosning þegar það var?

Það sem skiptir okkur máli: Eiríkur var sjálfum sér, fjölskyldu sinni og þjóð til sóma með frammistöðu sinni. -Enda liggur það í eðli hans.